The lost day and Cultural Experiences

Een goedenavond, dames en heren! De eerste vraag die u meteen stelt tijdens het lezen van deze woorden, is natuurlijk: waarom heeft die jongen zijn blog gister niet geupdate? Nou, gister was niet echt zo boeiend. Het was wel leuk enzo, maar we hadden alleen een formele meeting met de burgemeester van Mito, en verder hebben we de hele dag geoefend voor het Arigatou Evento. Toen okaasan mij kwam ophalen van de practice, viel ik in de auto meteen in slaap. Ze probeerde mij wakker te maken toen we aankwamen bij Mayuko`s kinderopvang, maar ik sliep zo diep dat ik niet wakker was te krijgen. Achteraf kreeg ik van okaasan te horen dat er allemaal kinderen op mij afkwamen en op het raam tikte: Ow kijk! Het is een buitenlander! En hij slaapt OMG!! Eenmaal thuis aangekomen gooide ik mijn futon open en sliep die dag van 18.00 uur tot de volgende dag 07.00 uur. Bijna een halve dag. Ik was kapot. Dat was gister. Ik zei het toch, zo boeiend was het niet. Dus daarom had ik ook mijn blog niet geupload (upgeload? whatever). En omdat ik voornamelijk sliep.

Voordat ik begin met mijn verhaal van vandaag en voordat ik het vergeet: ik reageer niet op de reacties die ik krijg van jullie die mijn blog lezen. Maar ik waardeer het echt ten zeerste en vind het echt leuk om jullie reacties te lezen onderaan mijn verhaal. Ik krijg vaak te horen dat mensen mijn blog lezen, maar niet reageren. Ik zou graag de reacties van iedereen die mijn blog leest willen lezen, omdat ik jullie wel een klein beetje begin te missen. Zo dat is er uit. Nu vandaag!

Vandaag stond ik op, en na een halve dag slaap is dat geen goed gevoel. Ik was zo moe, dat ik opstond en nog steeds moe was. Toen ik aankwam bij de bejaardentehuis, waar we afgesproken hadden, mochten we om tien uur sochtends soran bushi gaan oefenen. Lekker dan! Dankzij Jake. Dat was een lekkere wake up sessie. Daarna kregen we workshops van de bejaarden in het tehuis. Klinkt niet echt boeiend, maar dat was het wel! Ik kreeg workshop in shodou (Japanse kalligrafie), Japanse buis schiet kunst (pijltje in buis, mikken, blaas in buis en vuur pijltje af), Japanse knutsel kunst (ansichtkaart in elkaar geknutseld met Mount Fuji erop) en een bord en een schaal gemaakt van klei. Op 15 augustus zijn het bord en de schaal klaar qua bakken en drogen, dan krijg ik ze opgestuurd van de bejaarden. Echt toffe gasten zijn het. Ze vonden allemaal mijn ogen groot en mooi en mijn neus groot. Tsja, ik ben after all geen Japannert. Verder ga ik zaterdag, op mijn verjaardag, samen met 5 andere leden van de WCI koken. Ik ga mijn uberlekkere pasta gerecht maken. Alleen ik weet niet of ze hier de ingredienten hebben. That reminds me, ik moet die mail nog sturen met mijn ingredienten. Handig zo`n blog! Na deze drukke dag hebben we soran bushi en een paar andere Arigatou Evento nummers geperformd voor de oudjes. Vonden ze helemaal geweldig! Ik dus ook. Toen de dag voorbij was ging ik met Hashimoto-san mee, omdat okaasan de tempel hielp geld in te zamelen voor een goed doel. Ofzo. Hashimoto-san is de host moeder van Liz (Canada). Supertoffe moeder met 2 dochters en een zoon (zie foto). Heb even met de kinderen gespeeld, en toen kwamen okaasan, Naoki-kun en Mayuko-chan mij ophalen. Hashimoto-san en familie hebben een gigantische interesse in insecten, slangen en dergelijke. Ze hebben dan ook beetles, goudvissen, gekkos en slangen in hun huis. In een kooi, dat wel. But still, in hun huis. Liz heeft daar geen problemen mee. Ik wel. Motten kan ik nog wel aan, maar die gigantische Japanse kevers zijn echt... BLEEEH! Niet echt mijn ding. Maar goed, en nu zit ik hier. Dus ik ga afsluiten met een paar fotos van vandaag. En hopelijk tot morgen! Ogenki de, minna-san!

Een paar oude mannen gaven een demonstratie van een Japanse kunst; Ayame genaamd. Vanuit daikon (grote Japanse radijzen) maken ze prachtige bloemen. Seriously. Prachtig. Check it out!

Ik had 3 keer bulls-eye met het Japanse buis-schieten. Tadaa!

Vlnr.: Oudste dochter Hashimoto, ik, jongste dochter Ha-chan Hashimoto, Liz en zoon Shougo Hashimoto (deze is ook te grappig voor woorden). Btw we eten zelfgeplukte bosbessen uit de tuin van Hashimoto-san.