Shourinji Kempo en Arigatou Evento

Vandaag was een lange dag. Begon zoals gewoonlijk om 9 uur sochtends, met het ontbijt (sandwiches met ham, ei, komkommer, salade en mayonaise). We gingen oefenen voor de Arigatou Evento, een door ons gemaakte show om onze gast gezinnen te bedanken voor hun gastvrijheid en de openhartigheid die zij ons deze week hadden geschonken.
Daarna hadden we een workshop, genaamd de Syourinji Experience. Syourinji Kempo is een martial art uit Japan, gebaseerd op kempo en shaolin kung fu. Eerst kregen we een globale uitleg over de betekenis van Syourinji Kempo en de verschillende vormen binnen de genre. Daarna kregen we lunch (kare rice!). Na de lunch mochten wij zelf Syourinji Kempo uitproberen onder begeleiding van zwarte band sensei en kinderen met een lage graad. Die kinderen hadden mij elke keer weer in no time gevloerd! Ik heb wel hele vette moves geleerd, over drukpunten op het menselijk lichaam en hoe je kinderen met handen en voeten (letterlijk) duidelijk moet maken wat je nu eigenlijk bedoelt. Mijn Japans rijkt maar tot een bepaald niveau, namelijk.
Met een verschrikkelijke pijn aan mijn kont, van het keer op keer gevloerd worden door kinderen van 9 jaar, begonnen de voorbereidingen voor het Arigatou Evento. Na nog een keer alle bewegingen en songteksten te hebben gedaan, begon 4 uur the real thing. Hier een paar fotos!

Fotos van het Arigatou Evento

Ik tijdens boyband solo SMAP!
Soran Bushi! Soran, Soran!!


Soran Bushi! Dokkoisho!

Soran Bushi! YO!

Ponyo Ponyo, sakana no ko...
MC Ashwin in the house!

Ponyo Ponyo, fukuranda...

Beatboxing met Chong, Kun en Zuxin

Riechan, Ryoukouchan! Cheese!

Na de grote show (waar ontiegelijk veel fouten werden gemaakt door de groep, maar iedereen vond het geweldig... ook de gast gezinnen!), ging ik naar huis. Had een uurtje nap time, en ging (helaas) voor de laatste keer naar Ikkaku (一角)!

Ze zaten de hele tijd te praten over mijn ogen. Ze vonden mijn ogen verschrikkelijk interessant en mooi. Ze waren groot en mijn wimpers waren zo lang! Oh my god! Mijn gezicht was blijkbaar te smal. Ik vind juist dat Japanners een bol hoofd hebben. Maar dat ben ik.

Shuchan vond het zo jammer dat ik weg ging. We hebben een belofte gemaakt: als ik later vrouw en kinderen heb, kom ik terug naar Ikkaku! Ik heb gezegd dat ik hoop voordat ik uberhaupt een familie heb sowieso terug wil komen. Hier fotos van de laatste keer bij Ikkaku! (Heb de Shinchan en Shuchan een kado uit Holland gegeven... Delfsblauw en een kaart met dank. Die had ik massaal ingekocht voor ik op reis ging. Slim he? :P)

Ryoukouchan, Nettochan, Shinchan, Shuchan (midden) en ik. Rock on!

Soumen eten! Soort van koude ramen; super grappig en super lekker!

LOL

UMEEEE!

I likes it