Nagasaki!

Stond vanochtend met een halve kater op. Ging douchen, at mijn ontbijt (miso shiru, garnalen, rijst en melk) en kleedde mij om. Ik had vandaag een personal day, dat wil zeggen ik mag (bijna) alles doen wat ik wil!
Ik koos er voor om met de groep naar Nagasaki te gaan. Riechan had het voorgesteld. Supervet! Keek er naar uit! Wilde heel graag naar Choudai (Nagasaki University). Dus okaasan bracht me naar de afspreekplek, Nagasaki Airport. Kwam daar aan, zei okaasan byebye en twee minuten later vertrok de bus met bijna heel de groep. Rie en een paar anderen gingen met de auto.
Tijdens de rit gaf Chong mij zijn mp3 speler en liet mij naar Chinese rock luisteren. Supervet! Zuxin, Chinees meisje die zong, heeft een vader die een beroemde rockster is in China. Chong liet me ook een paar nummers van die vader luisteren. Supervet! In de bus vertelde Chong mij dat zijn gastgezin hem vissensperma had voorgeschoteld. Hij nam eerst een hap van dat spul, slikte het door en vroeg DAARNA wat het was. Idioot. Zuxin, Kun en ik lachtten hem vierkant uit. De hele busreis.
Nagasaki is een ruime stad, niet zo groot (maar toch groot) met (voor mij) hoge gebouwen. Chong zei dat Beijing veel groter was. DUH! Het is een schone, mooie stad met vriendelijke mensen. Deed me een beetje denken aan Dusseldorf; ruim, niet al te druk, vrij weinig verkeer en moderne architectuur.
Eenmaal aangekomen, kochten we een tramkaartje (soort trolley rijd in Nagasaki om de 5 a 10 minuten) voor de hele dag, meetten Rie and friends en gingen op pad met onze Koreaanse vriend Choi (studeert economie at Choudai) als onze gids.
Allereerst gingen we naar een grote Shinto schrijn. Naam vergeten, volgens mij Suuwe Jinji. Via een hoge trap beklom je de berg, waar aan de top de schrijn gelegen is. Na de nodige toeristische acties (fotos maken van meisjes in kimono, souveniers kopen), rende Riechan naar de groep en riep, energiek dat ze is, CHOUDAI HE ITTE KURU! DARE MO IKU NO? Ik riep terug IKITAI! Volgens mij was ik de enige de het begreep. Of mensen wisten niet wat Choudai is, of wilden niet gaan. Pech! Ik ga naar Choudai! (btw. Riechan moest een vriend ophalen).
Je rijd auto naar jouw behendigheid, vermogen en ervaring. Elke persoon heeft zijn eigen rijstijl, gebaseerd op zijn of haar persoonlijkheid. Ja. Riechan rijdt als een malle. Hier tussendoor, daar in, knipperlicht te laat, muziek op de achtergrond (ze zingt mee) enzovoorts. Heb het overleefd.
Ik sprak met haar Japans en zij met mij Engels zoals afgesproken. Ik zei dat ik senpai had op Choudai. Een paar goede vrienden hebben dit jaar een beurs gekregen naar Japan om daar te studeren op een Japanse universiteit. Verder spraken we over universiteit, rijgedrag en haar leeftijd. Hoewel ik dacht dat zij 22 ofzo was, is ze in werkelijkheid (true form) 27! What?! Ze ziet er echt jong uit. Mede door haar energieke acties en lichaamstaal.
Choudai aangekomen stapte de vriend, die op haar wachtte, meteen in en reden we terug naar de groep. What?! Ik zei tegen die vriend: Luister Kyle (zn Westerse naam), ik heb senpai op Choudai. Ken je Martijn? Jaa! antwoordde deze. Lang blond krullend haar. Oh. My. God. Ik zei nog net gedag tegen hem. Dus Rie draait als een malloot het stuur om en reed terug naar Choudai. Ik stapte uit en keek op het terrasje voor Choudai. Daar zat DE SCHOEN! Jawel Sander Schoen. Ik zag ook Pyke en zijn vriendin, Leana, Jurre en twee andere senpai die ik niet ken. Waar is Martijn? vroeg ik Sander. Ik bel hem wel. Even later verschijnt de o zo frappante en jolige Hofnar voor mijn neus. Na een big hug en een paar Angeeeeeeeeeels, vroeg ik Rie of ik mocht blijven op Choudai. Dat vond ze goed en zei dat ze mij 2.30 uur later kwam ophalen.




De Schoen en de Hofnar zijn veranderd! Mozus. Maar diep van binnen zijn ze nog steeds de senpai die ik ken van een jaar terug. We gingen wat eten. Ik had pork kare raisu (curry rice, TE lekker), Martijn vegetarische stuff en Sander een ijsje. Na veel gelach en gepraat lieten de heren mij de universiteit zien en verschafte mij van de nodige feitjes over mijn andere vrienden in Japan (Mattias en Angel zitten in Kyoutou en Sjors in Beppu en Michiel in Fukuoka if I can remember).
Daarna gingen we naar de Heiwa Koen (Peace Park), dat is gemaakt na de atoombomaanslag op Nagasaki waar de bom was ingeslagen. Het park bevatte mooie beelden van over de hele wereld die verschillende landen landen aan Japan schonk na de Tweede Wereldoorlog. Prachtig. Morgen ga ik er weer heen, met de WCI groep.
Na ons laatste rondje belde Martijn Kyle om ons op te halen. Rie haalde ons alledrie op, zette haar vriend weer af en nodigde de boys om mee te komen naar de groep. Dat was een goed idee, aangezien de heren toch al colleges geskipt hadden om mij te vermaken.
We ontmoetten de groep bij Glover park, een park boven op een berg met een prachtig uitzicht over Nagasaki en informatie over de heer Glover. Heb niets van die Glover meegekregen omdat ik te bezig was met lol hebben met de Hofnar en de Schoen.

Stoicijnse blikken met Japanse dames verkleed als Westerse chickies die Martijn o zo nodig moest vervelen.

Stoicijnse blikken op de voorgrond, Nagasaki op de achtergrond.

Na Glover park kwam Martijn met het ingenieuze idee om naar de Nagasaki onzen te gaan (natuurlijke spa, boven op een van de bergen). Eerst dineerden we chique met friet en sla, waarna we met de bus naar de onzen reden. De onzen was zooooooo mooi! Typisch Japans. Na ons te hebben ontdoen van onze kledij en onze door Banzai getrainde hemelse lichamen bloot te stellen aan het kunstmatige licht van de onzen, sprongen we het water in.

Alweer stoicijnse blikken, maar dit keer naakt in water van 41 graden Celsius en met Nagasaki op de achtergrond at dawn

Van heet, naar schokbad, naar bubbels, naar natuurlijk, naar buitenbad, naar sauna, naar buitenbad, naar koolstofbad, naar koud waterbad (you should have seen our faces!) naar nog meer bubbels en buitenbad. Wanneer je in het buitenbad ligt, heb je een geweldig uitzicht over Nagasaki. En het was laat, dus donker, dus verlichting in Nagasaki, dus prachtig! Na een paar naaktfotos gemaakt te hebben gingen we fris en ontspannen terug naar het Centraal Station van Nagasaki. Hier nam ik afscheid van de heren, bedankte hun voor de geweldige dag en ging alleen terug naar Omura City per trein.
Okaasan stond te wachten met een vriendin van Ryoukouchan, een lief, verlegen Japans meisje. Even de buitenlander uitgehangen en okaasan en ik gingen naar huis. Otoosan en Pichayachan sliepen al. Helaas. Maar ik heb nog wat kanji geoefend met okaasan en Ryoukou.
Toen Ryoukouchan ging slapen, begonnen okaasan en ik een diep gesprek over de Nederlandse en Japanse taal. Ik legde ALLES in het Japans uit en okaasan ALLES in het Japans en Engels :P We hadden een gesprek van wel 4 uur. We hadden het over respect, woorden, dialecten in Japans en Nederlands (ze moest echt lachen toen ik haar forceerde om de harde g uit te spreken), tongtwisters (de kat krabt de krullen van de trap... ze zei: kats klrabut ze kurulren van ze slrappu) en de diepste betekenis van het woord hanashi/ gesprek; ik in fluent Japanese: hanashi wa yashashi kotoba wo tsudaeyasukute, aite wa hanashi wo wakarareru to iu imi wo motteru to omoimasu ga... Okaasan: Eeeeeeee, nihongo wa bacchiri! Vertaling. Ik: Volgens mij betekent het gesprek het makkelijk uitspreken van makkelijke woorden, zodat de gesprekspartner het gesprek kan begrijpen. Okaasan: Wow, deze zin is 100% perfect!
En nu iedereen slaapt, ben ik dit aan het typen. Ik ga pitten want morgen moet ik om 7 uur opstaan (over 4 uur). Morgen staat in het teken van de atoombomaanslag op Nagasaki: dus Nagasaki bombing museum, praten met overlevende van Nagasaki bombing en alweer (yes! alweer! zooooo mooi) een bezoekje aan Heiwa Koen, Peace Park.

Daiyoubu yarou! Ik eet en drink veel. Het is echt warm hier, maar het is het regenseizoen. Dus natte haren. Door regen en zweet.

Later!

PS fotos zijn van Martijn. Azasu!